Ogród Tuileries

Ogród Tuileries jest jedyną pozostałością po Palais des Tuileries. Był to pałac, który łączył niegdyś ze sobą skrzydła Luwru. Został podpalony przez rewolucjonistów Komuny Paryskiej w 1871 roku.

Ogród Tuileries – historia

Początki ogrodu sięgają 1564 roku. Stworzony został na życzenie królowej Katarzyny Medycejskiej, aby przypominał jej rodzinną Toskanię. W XVII wieku przeprojektowany został przez architekta krajobrazu Andre Le Notre’a, naczelnego ogrodnika Ludwika XIV (który był także twórcą parku pałacowego w Wersalu).

Dla publiczności otwarto go w 1667 roku i od razu stał się pierwszym bardzo modnym miejscem wypoczynku na świeżym powietrzu. Było to wręcz miejsce, w którym wypadało się pokazywać, toteż w związku z tym pojawiły się tu też pierwsze leżaki i publiczne toalety.

Jego ogólna powierzchnia to 25 hektarów. Tworzą go strzyżone drzewa, klomby i trawniki, które zostały zaprojektowane w sposób geometryczny. Zdobią go także sadzawki, fontanny oraz liczne posągi. Znajduje się tu m.in. 20 rzeźb autorstwa francuskiego artysty Aristide’a Maillola. Wykonane w latach 1900-1938 przedstawiają zmysłowe postaci kobiece.

Na wschodnim skraju parku, na granicy z Luwrem, znajduje się trzeci i najmniejszy z paryskich łuków (po Łuku Triumfalnym i Grande Arche) – Arc de Triomphe du Carrousel (Łuk Karuzeli). Wszystkie razem wyznaczających tzw. „Drogę Triumfalną”. 

Arc de Triomphe du Carrousel jest dość krzykliwą imitacją łuków rzymskich. Jego szczyt zdobi posąg przedstawiający Napoleona I w rydwanie, ciągniętym przez cztery złocone rumaki. Konie te są kopią wpierw zagrabionych przez Napoleona, a później, w 1815 roku (po jego upadku) zwróconych, na  Plac św. Marka w Wenecji, skąd zostały skradzione. Cały łuk powstał na zlecenie cesarza w 1808 roku jako brama, wejście do Palais de Tuileries, a także dla upamiętnienia jego zwycięskich bitew z Austriakami.

Muzea w Ogrodzie Tuileries

W ogrodzie Tuileries znajdują się również dwa muzea – Oranżeria (Musee de l’Orangerie) i Galeria Narodowa Jeu de Paume. O Oranżerii można powiedzieć, że jest to jeden z ukrytych klejnotów miasta. Pomimo, iż nazwa przywodzi na myśl egzotyczne rośliny, to nic bardziej złudnego. Bo choć faktycznie kiedyś rosły w niej drzewka cytrusowe, jest to pięknie urządzone muzeum.

Słynie ono przede wszystkim z ekspozycji ośmiu obrazów Claude’a Moneta z cyklu „Lilie wodne”. Obrazy są imponujących rozmiarów – mają po 180 cm wysokości. Namalował je pod koniec swojego życia, w latach 1914-1918. Przedstawiają piękno jego ogrodu w Giverny (69 km na zachód od Paryża). Uchodzą one za jedne z najwspanialszych dzieł sztuki XX wieku. 

Oprócz nich znajdują się tu także inne cenne dzieła sztuki. Znajdziemy tu prace Pabla Picassa, Auguste’a Renoira, Paula Cezanne’a, Henriego Rousseau, Francisa Picabii, Chalma Soutine’a i Marie Laurencina. Najcenniejsze eksponaty (poza cyklem „Lilie wodne” Moneta) to: „Jabłka i herbatniki” Cezanne’a oraz „Bryczka ojca Juniet” Rousseau.

Galeria Narodowa Jeu de Paume mieści się w dawnej krytej sali do gry w piłkę. Dokładnie w królewskim korcie tenisowym, zbudowanym w 1851 roku na polecenie Napoleona III. Miała to być kopia Oranżerii. W 1919 roku przekształcono ją w galerię, z której w 1986 roku większość zbiorów przeniesiono do Muzeum d’Orasy i Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Musee d’art. Moderne).

Obecnie (po przebudowie i odnowieniu pawilonu w 2002 roku) budynek zajmuje Narodowe Centrum Fotografii ze zbiorami z zakresu sztuki fotograficznej i filmowej. Odbywają się tu wystawy młodych, obiecujących artystów, ale i także wybitnych, światowej sławy fotografów takich jak Richard Avedon, Martin Parr, Lee Miller czy Andre Kertesz.

Wesołe miasteczko w Tuileries

Atrakcją dla dzieci jest znajdujące się w parku wesołe miasteczko. Funkcjonujące w sezonie oferuje wiele ciekawych kolejek, zjeżdżalni i karuzel. Także dorośli znajdą tu coś dla siebie.

Największa atrakcją jest „Diabelski Młyn”, z którego rozpościera się piękny widok na okolicę. Młyn jest kolejnym świetnym punktem punktem panoramicznym.

Dzieciaki z pewnością wykorzystają chętnie wolny czas na placu zabaw i obserwując pływające  w sadzawce kaczki.

W latach 90-tych XX wieku ogród został odnowiony zgodnie z oryginalnym projektem. Dodatkowo dołączono do niego nowy taras, z osobnym ogrodem, a nad Sekwaną wybudowano most dla pieszych: Passerelle de Solferino, otwarty w 1999 roku). Połączył od ogród Tuileries z Muzeum d’Orsay znajdującym się na drugim brzegu.

Ciekawostki

Godziny otwarcia

Ogród Tuileries jest ogrodzony i zamykany na noc. Aktualne godziny otwarcia wyglądają następująco:

Procedura zamykania bram rozpoczyna się 30 minut wcześniej.

Po ogrodach zakazane jest poruszania się na seagwayach, elektrycznych hulajnogach, rowerach oraz spacerowania z psami.