Łuk Triumfalny, czyli Arc de Triomphe de l’Étoile, to jeden z najsłynniejszych pomników Paryża. Pomysł na wzniesienie budowli narodził się w 1806 roku, po decydującym zwycięstwie Napoleona nad armiami Rosji i Austrii pod Austerlitz.
Ukończony został dopiero w 1836 roku. Powstał dla upamiętnienia wszystkich tych, którzy walczyli za Francję, zwłaszcza podczas wojen napoleońskich. Pod łukiem (od 1921 roku), znajduje się także Grób Nieznanego Żołnierza z wiecznie płonącym zniczem.
Pokaźnych rozmiarów pomnik w kształcie łuku stoi na samym środku Place Charles de Gaulle, wcześniej znanego jako Place de I’Etoile (Plac Gwiazdy). Plac jest centrum czteropasmowego ronda, od którego odchodzi promieniście aż 12 ulic.
Łuk Triumfalny – charakterystyka
Pomnik mierzy ponad 51 metrów wysokości i 45 metrów szerokości. Jego twórca, architekt Jean-Francois-Therese Chalgrin projektując go, swoją inspirację zaczerpnął z rzymskiego Łuku Tytusa. Spełniał w ten sposób bowiem wolę Napoleona, by pomnik nawiązywał swą formą do sztuki antycznej, do której cesarz czuł wielkie zamiłowanie.
Pomnik ozdabiają liczne rzeźby i płaskorzeźby, które są dziełem największych francuskich rzeźbiarzy z początku XIX wieku takich jak: Jean – Pierre Cortot, Francois Rude, Antonie Etex i James Pradier.
Od zachodniej strony zdobią go dwie kompozycje: „Obrona Francji przed koalicją 1814” i „Pokój”. Po wschodniej „Wymarsz ochotników w 1792 roku” (znany jako Marsylianka) i „Triumf Napoleona”. Fasada w górnej części to sześć płaskorzeźb, które przedstawiają ważne momenty rewolucji i wojen napoleońskich. To bitwy pod Abukirem, Jemappes, Arcole i Austerlitz, upadek Aleksandrii i pogrzeb generała Marceau. Arkady ozdobione są alegorycznymi postaciami z mitologii rzymskiej. Fryz to wymarsz i triumfalny powrót armii francuskiej.
Umieszczone na czterech ścianach, uwagę przykuwają również nazwy miejscowości w których toczono bitwy Rewolucji Francuskiej i wojen napoleońskich. Tu również i polskie miasta takie jak: Gdańsk (szukajcie Dantzig), Pułtusk, Lidzbark Warmiński (Heilsberg) i Ostrołęka (Ostrolenka) i przedwojenny Wrocław (Breslaw).
Wypisane są również nazwiska dowódców biorących w nich udział, dlatego znalazły się tutaj także polskie nazwiska takie jak: generałów – Jana Henryka Dąbrowskiego (na łuku zapisany w formie Dombrowsky), Józefa Poniatowskiego (zapisane Poniatowsky), Józefa Chłopickiego (zapisane Klopisky), Karola Kniaziewicza (zapisane Kniaziewicz), Józefa Zajączka (zapisane Zayonscheck), oficera Józefa Sułkowskiego (zapisane Sulkosky) i Józefa Feliksa Łazowskiego (zapisanego w formie Lasowski). Wszystkie te nazwiska, które znajdziecie podkreślone, oznaczają poległych podczas kampanii napoleońskich.
Ciało niezidentyfikowanego francuskiego żołnierza, który zginął podczas I Wojny Światowej złożono u podnóża pomnika w 1920 roku. Napis na tablicy głosi: „Tu spoczywa żołnierz francuski poległy za ojczyznę 1914-1918”. Wieczny znicz, zwany „Płomieniem Pamięci” jest symbolicznie rozpalany od 1923 roku codziennie o godzinie 18.30. Płonie on w hołdzie wszystkich nierozpoznanych ofiar I i II Wojny Światowej.
Wieczny płomień pod pomnikiem w swojej całej historii zgasł tylko raz, w czerwcu 1998 roku, kiedy to pijany kibic reprezentacji Meksyku oddał na niego mocz. Z kolei w 1962 roku aresztowano mężczyznę, który smażył sobie nad płomieniem jajka.
Sam Napoleon pod Łukiem Triumfalnym przejechał dopiero po swojej śmierci, w kondukcie żałobnym w 1840 roku. Miało to zatem miejsce dopiero 19 lat po jego zgonie, kiedy sprowadzono szczątki z ą do Paryża z Wyspy Św. Heleny. Pochowano je w Eglise du Dome w kompleksie Les Invalides (który opisujemy w osobnym wpisie).
Ciekawostki
Zwiedzanie
Na szczyt łuku prowadzą kręte schody, ulokowane w dość wąskiej klatce schodowej. Jest ich do pokonania blisko 300. Po drodze, na jednej z kondygnacji znajduje się mała ekspozycja muzealna, sklep z pamiątkami i toalety. Szczyt to obszerny tras widokowy pod gołym niebem.
Dojazd
Na Place Charles de Gaulle można dostać się tylko przechodząc pod jezdnią, czyli przejściem podziemnym. Jest to popularne centrum przesiadkowe, centralnie na miejsce dojedziemy liniami metra M1, M2, M6. Stacja Charles de Gaulle Etoile. Na stacji zatrzymuje się również pociąg linii RER A.
Cena oraz bilety
Bilety kupujemy na konkretny dzień. Możliwy jest zakup w kasie przy wejściu na Łuk, ale najpopularniejsze są bilety elektroniczne. Nie musimy ich drukować. Odpowiednim kodem kreskowym możemy okazać się na ekranie naszego telefonu.
Cena – 16 euro / osoba dorosła
Dzieci do 18 lat mają wstęp bezpłatny, a obywatele UE do 25 roku życia.
Bezpłatne wejście
Wymieniam te, które nas jako turystów obejmują:
- młodzież Unii Europejskiej do 25 roku życia
- osoby niepełnosprawni oraz ich opiekunowie
- pierwsza niedziela miesiąca w styczniu, lutym, marcu, listopadzie oraz grudniu
Na luk triumfalny można wejść tez za darmo mając poniżej 26 lat? Taki bilet można kupić tylko przy kasie?
Tak, ale taką zerówkę można odebrać tylko w kasie na miejscu.
Nie ma możliwości rezerwacji jej przez internet.
W pierwszą niedzielę miesiąca wejście jest darmowe, w jaki sposób zabukować bilety?
Nie rezerwuje się biletów na te darmowe wejścia.
Po prostu przychodzisz i stoisz w kolejce 🙂
Przy rezerwacji, rezerwuję bilet tylko na dany dzień. W pana opisie jest informacja, że także na gadzinę? Gdzie zrobić taka rezerwację?
Dokładnie, kupuje się na konkretny dzień bez podawania godziny.
Muszę edytować ten błąd na stronie 🙂