Centrum Pompidou

Centrum Pompidou to niezwykle charakterystyczne miejsce na mapie Paryża, pełniące głównie rolę muzeum sztuki nowoczesnej.

Budynek niejednokrotnie spotykał się ze słowami krytyki. Był np. określany jako wielki terminal lotniczy z trzewiami na wierzchu. Przy wszechotaczającej go szykowności i spójności architektonicznej Paryża, nie da się go określić innym mianem niż po prostu brzydki.

Tak samo jednak jak przeciwników, obiekt ma swoich zwolenników. Faktem jest, że od początku ukończenia w 1977 roku budowla jest najczęściej odwiedzanym ośrodkiem kultury na świecie. Warto zatem zapuścić się w jego okolicę, do 4 dzielnicy Paryża, by samemu wyrobić sobie zdanie na jego temat.

Centrum Pompidou

Budynek ten został zaprojektowany przez dwóch architektów: Renza Piano i Richarda Rogersa w latach 70-tych XX wieku. Wszystkie instalacje – elektryczną, wodociągową oraz klimatyzacyjną, architekci postanowili umieścić na zewnątrz budynku, przez co całą bryłę budynku oplata sieć kolorowych rur. Celem tego zabiegu było uwolnienie przestrzeni wewnętrznej. Poza rurami w oczy rzuca się sterta kontenerów poustawianych jeden na drugim i ruchome schody wychodzące jak gdyby poza budynek.

Całość pochłonęła 15 000 ton stali i 11 000 m2 szkła. Liczy 10 kondygnacji przy powierzchni  7 500 m2. Jak na tamte czasy faktycznie było to nowatorskie, pionierskie przedsięwzięcie, które uczyniło Centrum Pompidou jednym z najbardziej charakterystycznych budynków XX wieku.

Popularna ogólnodostępna biblioteka zajmuje w Pompidou trzy pierwsze piętra. Są w nim jeszcze dwa kina. Wyższe kondygnacje (4 i 5) to wspomniane wcześniej Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej Paryża, które zostało utworzone w 1947 roku. Z Palais de Tokyo do Centrum Pompidou przeniesione zostało w 1977 roku.

Muzeum Sztuki Współczesnej

Kolekcja w Centrum Pompidou obejmuje ponad 60 000 dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej XX i XXI wieku, co czyni ją największą w Europie. Spotkamy tu prace takich artystów jak Andy’ego Warhola (przy „serii portretów Elizabeth Taylor”), Cya Twombly’ego (przy rzeźbie „Bez tytułu”), Carstena Hollera („Wielki potrójny grzyb”) czy Yaccowa Agama (prezentującego ruchliwą przestrzeń „Salonu Agama”). Ten ostatni został zamówiony przez prezydenta Georges’a Pompidou w 1974 roku do prywatnych apartamentów w Pałacu Elizejskim.

Nie zabraknie również Pabla Picassa („Gitarzysta”), Georges’a Braque’sa („Wiadukt w Estaque”), Joana Miro („Kąpiący się”), oraz licznych obrazów Henriego Matisse’a („Skrzypek w oknie”, „Otwarte okno w Collioure”).

Naszym zdaniem

Chcieliśmy do niego wejść głównie ze względu na sam budynek oraz na kontrowersje, które wywoływał. Sama sztuka nowoczesna do nas mało przemawia, więc wstrzymujemy się z osądem.

Trzeba jednak przyznać, że sama stała ekspozycja jest bardzo dobrze oceniana przez odwiedzających i miejsce może się pochwalić rewelacyjnymi opiniami na wielu portalach.

Bilety

Ceny biletów do muzeum sztuki nowoczesnej na wystawę stałą. Bilety online rezerwujemy na konkretną godzinę, podobnie w kasach na miejscu. Voucher mozna pokazać na ekranie smartfona bądź wydrukować.

Osoby dorosłe – 15,00 euro.

Dzieci do 18 lat wstęp bezpłatny.

Godziny otwarcia

Od 11:00 do 21:00.

Ostatnie wejście o 19:30.